Żurawianka - strona nieoficjalna

Ogłoszenie!!!

Wszelkie informacje o meczach i treningach będą wpisywane w kalendarium po prawej stronie.

W długoletniej historii klubu mieliśmy sposobność z sukcesami rozgrywać mecze mistrzowskie z potęgami piłkarskimi Podkarpacia i nie tylko, ale też bez sukcesów z drużynami nie mającego specjalnego znaczenia w regionalnym czy powiatowym światku piłkarskim. Sukcesy z ostatnich lat są z jednej strony chlubą dla klubu, a z drugiej strony przestrogą przed butą i lekceważeniem przeciwników. Trzeba sobie zdawać sprawę, że znaleźliśmy się w niebywałym dołku, z którego sztuką jest wyjść. W każdym meczu będziemy pod presją rywali: „bić mistrza”, choć nim przecież nie jesteśmy, ale odbiór taki będzie i z tym trzeba się liczyć!

Sparingi:

19.07.2014r. Żurawianka Żurawica vs Bizon Medyka godz. 10:00

23.07.2014r. Czarni Bolestraszyce vs Żurawianka Żurawica    godz.18:00

27.07.2014r. Puchar Wójta w Wyszatycach

30.07.2014r. Żurawianka Żurawica vs Wiar Huwniki godz. ?

2.08.2014r. Żurawianka Żurawica vs Fort Jaksmanice godz. ?

Najbliższe treningi:

Trampkarze:17.07.2014r. godz.17.30

Seniorzy:18.07.2014r. godz.17.30

W okresie międzywojennym, w zdecydowanej większości, powstawały kluby piłkarskie rekrutujące się ze środowiska inteligenckiego, uczniowskiego, studenckiego i oficerskiego, a siedzibami były miasta. Wyjątkami były podmiejskie wsie, które miały zaplecze środowiskowe zbliżone do wyżej wymienionego. Było nie do pomyślenia, aby zawodnik z liczącego się klubu miejskiego przeszedł do klubu wiejskiego. Początek zmiany w tym zakresie dał na naszym terenie dopiero końcem lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku zawodnik Czuwaju Przemyśl Jerzy Szkabarnicki, który kończył karierę jako grający trener Żurawianki! Były jeszcze rzadkie przypadki, ale zawsze jako grający trener, dla przykładu Kazimierz Patroś z Polnej Przemyśl, grał w Wyszatycach. Nie przypominam sobie aby zawodnicy z przemyskich, jarosławskich drużyn czy przeworskiego Orła nagminnie pozostawiali w rozsypce macierzysty klub i udawali się do pobliskich wiosek. Satyrycznie brzmiało pytanie jednego z kibiców Czuwaju podczas ostatniego meczu Czuwaj - Granica Stubno. Głośnio zapytał: Powiedzcie mi, który to wreszcie jest Czuwaj? W Granicy grało 8 zawodników z Czuwaju, a w Czuwaju tylko 6 wychowanków! Bacznie obserwuję ową tendencję i stwierdzam, że tak się dzieje w całej Polsce, o czym szerzej w rozwinięciu.

MACIEJ PSTRĄG

11.07.1994 - 11.07.2014

Dzisiaj  nasz bramkarz kończy 20 lat. W imieniu Zarządu LKS Żurawianka, sympatyków i kibiców oraz swoim własnym składam jubilatowi życzenia wszystkiego najlepszego, wiele sukcesów, pomyślności w życiu sportowym i osobistym. Niech się ziszczą jubilatowi wszelkie marzenia!

Z dniem 15.07.2014 r. nowym trenerem drużyny seniorów zostaje Pan Jacek Harłacz nasz wieloletni gracz, który powraca do naszego klubu. 

Z wielką przyjemnością informuję, że z dniem dzisiejszym administratorem klubowej strony Żurawianki został Pan Chris1234, któremu życzę szczęścia, wytrwałości i twórczej weny. Tak jak wcześniej deklarowałem, z przyjemnością udzielać będę pomocy i rad nowemu administratorowi, bez ingerowania w jego politykę informacyjną na stronie. Apeluję też do Pana Chrisa1234 aby niezwłocznie anulował dostęp do strony mojej osoby, jeżeli uzna to za stosowne. Uważam, że gdy tylko ustanie potrzeba mojej pomocy, stanę się zbyteczny dla strony.

Życzę powodzenia!

Jest to tylko moja inicjatywa, za którą biorę osobiście odpowiedzialność. Miałem nie zabierać głosu po złożonej rezygnacji, ale atmosfera przygnębienia i niemocy nie daje mi spokoju! A może dalszy ciąg serialu „Świat według Kiepskich” w żurawickim wydaniu? To pytanie kieruję do wszystkich mieszkańców wsi Żurawica oraz do Samorządu Gminy Żurawica. Zawiera ono w sobie wiele elementów dramatu upadającego w bezsilności Zarządu LKS Żurawianka Żurawica oraz znacznie mniej pobudek sarkazmu obojętności społeczeństwa na dramatyczną sytuację zasłużonego klubu. O dramacie klubu bezskutecznie pisałem wielokrotnie, w tym do miejscowej prasy, nie wspominając o klubowej stronie internetowej. Przez ponad rok apelowałem do społeczeństwa wsi i do władz Gminy Żurawica, do posła, o zajęcie się dramatyczną sytuacją w klubie i do tej pory nikt nie zajął się wystarczająco klubem, którym kieruje garstka ostatnich chętnych, którzy są już u kresu wytrzymałości na społeczną obojętność mieszkańców. Czyżby wszyscy mieszkańcy Żurawicy byli ludźmi pokroju Ferdynanda Kiepskiego, którzy robią wszystko, aby nic dla klubu nie robić? Pytam dalej, a klub jest czyją własnością i na terytorium jakiej wsi działa? Jaką wieś reprezentuje? Czy nie jest Wam wstyd, że ten 85-letni zasłużony klub upada na Waszych oczach, przy Waszej obojętności i przy Waszym udziale? Ten klub przeszedł różne tragiczne koleje losu, równie tragiczne jak los naszej ojczyzny i każdorazowo miejscowa społeczność nie tylko go ratowała, ale wynosiła ponad poziomy. Czy dzisiaj przez Waszą obojętność i postawę „Ferdynanda Kiepskiego” klub ma upaść? Nie siedzę w czterech ścianach i widzę społeczną działalność w małych wsiach, nawet położonych „daleko od szosy”, ale takiej beztroskiej obojętności nie widziałem nigdzie, jaką spotykam w Żurawicy! W tamtym tygodniu byłem w gminnej wsi Dywity liczącej tylko 2,3 tys. mieszkańców, położonej około 6 km na północ od Olsztyna, w której działa B klasowa drużyna  piłkarska LKS Iskra Dywity. Podobnie jest w mniejszej Stawigudzie, gdzie miejscowy GKS gra w V lidze. Panie Wójcie, proszę jechać tam i zobaczyć jak wyglądają Gminne Ośrodki Sportu, Kultury i Rekreacji. Przecież tam jest tylko klasa B i V liga, a w Żurawicy była IV liga! Porównując warunki było mi po prostu wstyd! Dywity mają mniej niż połowa mieszkańców Żurawicy, a Stawiguda jeszcze mniej i to mieszkańców napływowych z różnych stron II Rzeczpospolitej, przemieszanych w wyniku II wojny światowej. Nie trzeba tak daleko zresztą jechać. Wystarczy jechać do Skołoszowa, do Tuczemp, Grzęski, Kisielowa, Wierzawic, Gniewczyny itd., które nie są wsiami gminnymi. Proszę porównać społeczną aktywność Żurawiczan z mieszkańcami tych wsi! Nie mogę przejść obojętnie koło takiej niespotykanej nigdzie niemocy, obojętności i znieczulicy, gdy np. nie mam komu przekazać prowadzenie klubowej strony internetowej, gdy zarząd jest zupełnie zdziesiątkowany, gdy nie ma rąk do pracy w klubie i dla klubu! Co się w Żurawicy dzieje? Gdzie się podziała społeczna inicjatywa dla dobra ogółu, a przecież sport służy dobru ogólnemu? W rozwinięciu podaję częściowy opis rzeszowskiego dziennikarza o angażowaniu się mieszkańców Żurawicy na rzecz klubu dziesięć lat temu! Gdzie są dzisiaj ci ludzie? Nie wierzę, że wszyscy leżą na żurawickich cmentarzach! Obudźmy się wreszcie, bo będzie za późno!

Tak jak zapowiadałem, z końcem sezonu 2013/14 kończy się moja przygoda z internetową stroną Żurawianki oraz z wydawaniem klubowej gazetki „Mini Gol”. Pozostawiam stronę aktualną na dzień dzisiejszy. Przez kilka lat usiłowałem spełniać rolę swoistego epigona przeżywającego się obecnie sportowego etosu ludzi, którzy czynnie przyczyniali się do sławy żurawickiego sportu. Etosu, który dzisiaj zanika w zawrotnym tempie, a sam osobiście staję się Mohikaninem tej właśnie grupy ludzi, którzy w szybkim tempie odchodzą z tego świata. Ustępuję z prowadzenia strony klubowej i wydawania gazetki -  pomimo braku następstwa - nie z racji słabej kondycji klubu, ale wyłącznie z dbałości o własne zdrowie, które nie pozwala mi czynnie i intensywnie udzielać się dla klubu. Ubolewam, że pozostawiam klub w czasie, gdy on koniecznie potrzebuje szerokiego wsparcia, potrzebuje rąk do pracy. Ufam, że znajdzie się ktoś chętny do  zastąpienia mnie, któremu z chęcią będę mógł przyjść z pomocą i radą. Nigdy Żurawiance nie odmawiałem niczego, nie korzystałem z jakichkolwiek profitów ani korzyści, a o osobistych stratach lepiej nie wspominać. Nadal deklaruję bezinteresowną pomoc w takim zakresie, w jakim zdrowie mi pozwoli. Mam świadomość i poczucie obowiązku wobec sportowego społeczeństwa Żurawicy, odczuwam konieczność dzielenia się wiedzą o Żurawiance i wsi, w której jestem zakorzeniony dość głęboko, choć w niej nie mieszkam ponad 33 lata. Niezmiennie oferuję pomoc młodzieży szkolnej związanej z klubem, co obwieszczałem wcześniej. Jak dotąd, zainteresowanie się Żurawianką i niesienie jej pomocy dla mnie będzie moralnym nakazem! Pozostaje mi jedynie życzyć Żurawiance rychłego powrotu do normalizacji sportowego życia. To nic, że teraz przeżywamy szare dni, bo usilnie wierzę, że dla Niej jeszcze zaświeci słońce!

Jednocześnie przepraszam wszystkich, którzy poczuli się urażeni moimi wypowiedziami czy komentarzami i proszę je przyjąć jako przejaw ludzkiej słabości!

Z wyrazami szacunku: inż. Kazimierz Więch