- autor: Typer1928, 2015-03-10 05:52
-
Jeszcze jeden przykład, bardziej drastyczny niż sezon 1978/79, jakim okazał się sezon 1985/86, w którym prowadziliśmy stawce Klasy Wojewódzkiej od samego początku tj. od meczu z Czuwajem II 5 : 1 w dniu 11.08.1985 r. aż do meczu w Szówsku z Budowlanymi 0 : 1 w dniu 18.05.1986 r. Przez 19 kolejek nieprzerwanie prowadziliśmy i ostatecznie zajęliśmy trzecie miejsce ze stratą do liderującego Żurawia Żurawiczki 6 punktów, nad którym mieliśmy taką samą przewagę! Cóż tu mówić o zaprzepaszczeniu szans w Grzęsce, o czym napiszę później, gdy awans niemal mieliśmy na dłoni, bo byliśmy zdecydowanymi faworytami i wygrywaliśmy jesienią wysoko niemal z każdym, a tu nagle taki blamaż. Kibice łapali się za głowy z niedowierzania i szukali przyczyn, rozprawiając przeróżne historie. Ja powiem po prostu, że przyczyną było zwykłe zadufanie i pewność swojej wydumanej czy domniemanej wielkości, co w konsekwencji zawsze prowadzi do klęski.
Sezon 1985/86
Po siedmiu kolejkach notowaliśmy komplet punktów ze stosunkiem bramek 30 : 3. Wygraliśmy na swoim boisku: z Czuwajem II 5 : 1, z Dynovią 3 : 1, Żurawiem 6 : 0, z Budowlanymi Szówsko 4 : 0 oraz w Tuczempach 5 : 0, Wyszatycach 2 : 0, w Narolu 5 : 1. Na koniec rundy jesiennej byliśmy zdecydowanymi liderami mając 20 pkt. i stosunek bramek 38 : 10. Wtedy myślano tylko o awansie i nie zważano na nic. Nawet na to, że przegraliśmy dwa mecze na obcym boisku z nie liczącymi się drużynami (0 : 1 w Horyńcu i 1 : 2 w Roźwienicy), a także w Młodowie 1 : 2, gdzie do tej pory w zasadzie nikt nie przegrał. Nie wyciągnięto z owych porażek wniosków i nie przystąpiono zimą do pracy nad sobą, bo wierzono we własne siły – niestety! Mówiono, że nie będzie żadnych przeszkód bo przeciwnicy są słabi, Czuwaj II, Zryw Młodów, Grom Wyszatyce, Syrenka się nie liczą – będą walczyć o utrzymanie i z nimi nie będzie żadnych problemów. Z Piastem wygraliśmy na wyjeździe 5 : 0, to u siebie tym bardziej nie będzie problemów. Podobnie będzie z Syrenką i Czarnymi Pawłosiów, a z Żurawiem Żurawicki przecież wygraliśmy w Żurawicy 6 : 0 i jest on bardzo słaby. Jednak stało się coś przeciwnego: z Piastem u siebie porażka 1 : 4, z Syrenką u siebie też porażka 1 : 2, na Czuwaju II porażka 0 : 1, W Szówsku też porażka 0 : 1, no i w Żurawiczkach porażka 0 : 2. U siebie straciliśmy też punkty po remisie ze Zdrojem Horyniec 2 : 2 oraz w Dynowie remisem 3 : 3. Na dodatek Żuraw otrzymał dwa walkowery po porażkach i zdystansował Żurawiankę. Cielę tak dobrze żarło aż zdechło! Żurawianka tak prowadziła aż się zapowietrzyła i odpadła z rywalizacji. Na koniec sezonu awans otrzymał Żuraw mając 38 pkt. i bramki 38 : 34, drugim były Czarni Pawłosiów 37 pkt. i bramki 61 : 32, a trzecią Żurawianka 32 pkt. i bramki 65 : 30. Z rozdmuchanej pychy pozostało tylko wspomnienie i ruina. Niebawem rozpoczął się coroczny spadek do najniższej klasy rozgrywkowej. Od dwóch lat obecnie kroczymy tą sama drogą i niemal w identycznej sytuacji, najpierw było ładnie i pięknie a skończyło się jak zwykle – źle! Sport nie znosi próżniactwa i tępi bezmyślność, lecz Żurawianka nie przyjmuje do wiadomości starej prawdy, że bez pracy i dyscypliny niczego nie osiągniemy. Pozostaje tylko pytanie: ile pokoleń musi w Żurawicy doświadczyć, aby wreszcie tę prawdę zrozumieć? Tu przywołam trzy polskie przysłowia: 1) Czemuś biedny – boś głupi! 2) Czemuś głupi – boś biedny! 3) Polak zawsze mądry po szkodzie, a przed szkodą nigdy! Ponoć przysłowia są mądrością narodów, ale czy dla wszystkich? Coś w tym jest – nieprawdaż?
Cdn.
