Żurawianka - strona nieoficjalna

W długoletniej historii drużyny nasze spotykały się w meczach mistrzowskich dziesiątki razy. W archiwum klubowym jest notowanych 45 spotkań mistrzowskich, z tego zachowało się 23 wyników: 1) Dnia 12.08.1973 r. Bizon – Żurawianka 4 : 4 (2 : 3); 4 – Jan Wilowski, 2) Dnia 07.04.1974 r. Żurawianka – Bizon 0 : 3 (0 : 1), 3) Dnia 21.08.1975 Bizon – Żurawianka 0 : 1 (0 : 0); Wiesław Bąk, 4) Dnia 09.04.1976 r. Żurawianka – Bizon 0 : 0, 5) Dnia 19.09.1976 r. Żurawianka – Bizon 3 : 1 (1 : 0); 2 – Jan Petryczka, 1 – Kazimierz Łacina, 6) Dnia 24.04.1977 r. Bizon – Żurawianka 1 : 0 (1 : 0), 7) Dnia 16.10.1977 r. Żurawianka – Bizon 1 : 0 (1 : 0); Jan Petryczka, 8) Dnia 28.05.1978 r. Bizon – Zurawianka 0 : 3 (0 : 0); Jan Petryczka, Edward Ingot, Witold Więckowski, 9) Dnia 16.09.1979 r. Żurawianka – Bizon 1 : 2 (1 : 0; Jan Petryczka, 10) Dnia 11.05.1980 r. Bizon – Zurawianka 3 : 1 (1 : 0); Jan Petryczka, 11) Dnia 13.09.1981 r. Żurawianka – Bizon 1 : 3, 12) Dnia 10.10.1982 r. Żurawianka – Bizon 4 : 2, 13) Dnia 22.05.1983 r. Bizon – Żurawianka 2 : 2, 14) Dnia 21.08.1983 r. Żurawianka – Bizon 3 : 1, 15) Dnia 13.11.1992 r. Żurawianka – Bizon 2 : 1, 16) Dnia 26.06.1993 r. Bizon – Żurawianka 1 : 0, 17) Dnia 14.10.2001 r. Żurawianka – Bizon 1 : 0 (0 : 0); Józef Gierczak, 18) Dnia 02.06.2002 r. Bizon – Żurawianka 3 : 1 (2 : 1); Bartłomiej Galanty (s), 19) Dnia 29.09.2002 r. Bizon – Żurawianka 1 : 1 (1 : 0); Józef Gierczak, 20) Dnia 17.05.2003 r. Żurawianka – Bizon 5 : 0 (2 : 0); 3 – Marcin Dmitrzyk, 1 – Łukasz Bąk, Andrzej Kot, 21) Dnia 24.08.2003 r. Bizon – Żurawianka 0 : 2 (0 : 0); Grzegorz Hajduk, Arkadiusz Samborski, 22) Dnia 18.04.2004 r. Żurawianka – Bizon 3 : 0 (1 : 0); Robert Dmitrzyk, Andrzej Kot, Józef Gierczak; 23) Dnia 17.08.2014 r. Bizon – Żurawianka 3 : 0 (2 : 0).

Bilans bezpośrednich i udokumentowanych spotkań ogółem w punktach 37 : 28 i w bramkach 41 : 31. W Żurawicy: w punktach 25 : 14 i w bramkach 25 : 14; w Medyce: w punktach 11 : 17 i w bramkach 14 : 17.

Mało kto w Żurawicy wie, że to właśnie klub z Medyki jako jedyny przyszedł z pomocą Żurawiance, udostępniając własne boisko do gry naszych drużyn po kryzysie rocznego zamknięcia boiska w Żurawicy, po wydarzeniach na i po meczu pucharowym Żurawianka – Czuwaj z 1961 roku, o czym miałem sposobność kilkakrotnie pisać na stronie. Wtedy, zgodnie z polskim przysłowiem, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie, poznaliśmy prawdziwy charakter klubu z Medyki. W połowie lat siedemdziesiątych będąc zastępcą naczelnika stacji w Medyce miałem przyjemność współpracować z ludźmi medyckiego sportu, głównie z moimi podwładnymi w pracy Tadeuszem Harapińskim, Stanisławem Jakubowskim, czy nawet z Janem Pawłuckim. Harapińskiego i Jakubowskiego znałem wcześniej z Żurawicy. Pierwszy pracował jako zdyscyplinowany i wzorowy dyżurny ruchu a drugi jako ustawiacz o takich samych walorach. Trzeci na porównywalnym stanowisku z moim. Nie zapomnę w jakich warunkach i z jakim zapałem rozpoczęto budowę stadionu. Sam niedowierzałem, że na tej starorzecznej madzie może cokolwiek sensownego powstać. Gdy wówczas Harapiński zaprosił mnie na stadion, były już uformowane wały wokół stadionu a wewnątrz budowano odwodnienie. Następna moja wizyta, to nawożenie żyznej ziemi na płytę boiska oraz budowa zaplecza. Mówiłem im, że w tych warunkach nie wybudujecie stadionu na miarę Żurawianki.  Dzień przed jego otwarciem widziałem stadion w pełnej krasie, który jeszcze nie przeczył mojej wcześniejszej wyobraźni. Jeszcze kilkakrotnie byłem na tym stadionie bo grali w Bizonie synowie Tadeusza Harapińskiego (Ryszard i Leszek) oraz mój podwładny pracownik Zbigniew Gardy. W 1980 r. znalazłem się niespodziewanie na stacji w Żurawicy, ale kilkakrotnie odwiedzałem medycki stadion. Z obowiązku sumienia byłem na pogrzebie Tadeusza Harapińskiego, później jeszcze sentymentalne wizyty podczas potyczek z Żurawianką, a nawet podczas ważnego dla Żurawianki meczu Bizon – Czuwaj 2 : 1 (0 : 1)  z dnia 25.05.2003 r. brutalnie przerwanego przez przemyskich chuliganów i cynicznego pozwu zarządu Czuwaju domagających się walkowera. Ostatecznie przyznano walkower, ale dla Bizona. Ostatnia moja wizyta na stadionie w Medyce miała miejsce w dniu 17.08.2014 r. przepełniona nostalgią i spotkaniem wielu znajomych, z którymi kiedyś wiele mnie łączyło. Zobaczyłem stadion, który wyglądem mnie upokorzył. 40 lat wcześniej z niedowierzaniem i z góry patrzyłem na heroiczny zapał ludzi pełnych wiary w to co robią, a teraz przyjmowałem obraz stadionu z należnym szacunkiem i stosownym uchyleniem głowy za dzieło tych ludzi. Dziękuję społecznikom Jerzemu Pileckiemu, Ryszardowi Harapińskiemu, Edwardowi Dratwie i wielu, wielu innym. Jesteście dla mnie wzorem dobrej roboty, wzorem wytrwałości i konsekwencji założonych sobie celów. Nie dziwię się wcale, że obecnie grają w Bizonie byli zawodnicy Żurawianki: Marcin Mach i Paweł Domina, a wcześniej grał Przemysław Jakubowski, a także syn mojego kolegi z lat dzieciństwa Kędzior, a także działał jeszcze jeden bliski znajomy z pracy Józef Pietnica. Aż roi się od wspomnień! Ciągle powtarzam: Boże, dlaczego tak się nie dzieje w Żurawicy? Ciągle otrzymuję odpowiedź, że ciągle muszę się wstydzić za Żurawicę!

Ciekawostki historyczne:

1. W maju 1434 roku król Polski Władysław Jagiełło słuchając w medyckim parku śpiewu słowików przeziębił się doznając zapalenia płuc. Ponieważ medyccy medycy nie byli w stanie poprawić ciężki stan zdrowia króla, postanowiono monarchę przewieść furmanką do Gródka (w połowie drogi do Lwowa) celem oddania go w ręce znanego znachora. Jednak ów znachor też nic nie ulżył cierpieniu króla i w dniu 01.06.1434 r. król zmarł. Od tego czasu (oficjalnie od 1906 roku) aż do 1945 roku miasto to nosiło nazwę Gródek Jagielloński – obecne ukraińskie miasto obwodowe Horodok. W miejscowym kościele znajduje się serce króla, a ciało pochowane jest na Wawelu w Krakowie.
2. W XIX wieku cesarz Austro-Węgier Franciszek Józef I kilka razy goszcząc w Medyce podczas organizowanych w Krysowicach pod Mościskami manewrów cesarskich na włościach hrabiego Stanisława Stadnickiego. Częściej w Medyce przebywał syn cesarza i następca tronu Rudolf Habsburg, który z medyckiego dworu stworzył bazę wypadową swoich miłosnych przygód z kochankami w majątku Stadnickich w pobliskich Krysowicach.
3. Medyka wraz z Siedliskami i Jaksmanicami w pierwszych latach po II wojnie światowej należała do ZSRR (powiat Drohobycz). Miejscowości te weszły w skład Polski dopiero po korekcie granicy z jesieni 1948 roku.
4. Ostatnim dzierżawcą Medyki był Jan Gwalbert Pawlikowski – wielki uczony, ekonomista, patron medyckiego Gimnazjum. Jego synową była pisarka Maria Pawlikowska – Jasnorzewska.

• Komentarzy [0]
• czytano: [594]
• DO