ŻURAWIANKA – ARTMAX PIKULICE
0 : 1 (0 : 0)
Bramka:
0 : 1 – D. Domin 80’.
Żurawianka: Pstrąg – Gawłowski (ż), Pilch, Mazur (ż), Soski – Majcher (65’ Maksym), Kohut, Kucharski, Krzyk (70’Stachura) - P. Pstrąg (80’ Tomaszewski), A. Bajwoluk.
Artmax: Ptaszek – Solka, Duński, Woźnica, Turczyński – M. Domin (ż), M. Owsiany, Sycz, Toporowski - D. Domin (89’ Radoń), Kozioł (82’ Chrobak).
Widzów: 40.
Sędziował: Sebastian Rozenbajger (Przemyśl).
Wyniki pozostałych meczy: LKS Niziny - Fort Jaksmanice 4 : 4, Tęcza Kozienice - Błyskawica Łuczyce 3 : 1, Rada Orzechowce – Korona Olszany 1 : 1, Cresovia Kalników – pauzowała, Grom Wyszatyce – Jawor Nehrybka 4 : 2, Korona Trójczyce - Gwiazda Maćkowice 4 : 2.
Trafne podsumowanie dzisiejszego meczu dokonał jeden z nielicznych kibiców Żurawianki po jego zakończeniu i nie trudno się nie zgadzać z tą opinią: „Dla was powinni jeszcze stworzyć C klasę abyście mieli gdzie wylecieć!”, „Nie jest wam wstyd miernoty, a udajecie asów z IV ligi?”. Goście nie przedstawiali klasowej drużyny, byli zespołem przeciętnym jeśli idzie o umiejętności piłkarskie. Grali bardzo prostą, a długimi okresami nawet siermiężną piłkę. Stosowali dalekie wybijanie piłki z groźnych sytuacji, a przede wszystkim byli znacznie szybsi i zwrotniejsi, a zatem wygrywali większość bezpośrednich pojedynków. W Żurawiance tylko nieliczni dorównywali szybkością i zwrotnością przyjezdnym, a na dodatek jej pomoc całkowicie zapomniała, że w piłkę nożną gra się głową a nie nogami i do skutecznego kiwania się niezbędne są szybkość i zwrotność. Zresztą o tych przypadłościach drużyny nieustannie i wciąż nieskutecznie piszę od dłuższego czasu. W dzisiejszym meczu przykładem bezmyślności w Żurawiance był Kohut, który zupełnie pozbawiony wymienionych cech, ustawicznie wdawał się w bezpośrednie pojedynki i każdorazowo je przegrał. Takich przypadków w meczu było wiele, że zabrakło mi palców u rąk, a że było przenikliwe zimno, to nie mogłem ściągać butów, aby skrupulatnie je liczyć. Czy to tak trudno zrozumieć, że jeżeli się nie ma szybkości i zwrotności, to się nie wdaje w bezpośrednie pojedynki? Zazwyczaj na meczu nie wybucham nerwowo, ale w 81 minucie mało mnie nie porwało, gdy wolny Kohut mając po lewej stronie samotnego Kucharskiego wdał się w pojedynek z dwójką przeciwników i zaraz piłkę stracił. Nie był to odosobniony przypadek. Dość często naśladowali Kohuta: Krzyk i A. Bajwoluk, czy Maksym, a nawet Kucharski. Zatem, nie można wygrać meczu gdy w środku mamy prawie samych bezmyślnych hamulcowych. Bramkę straciliśmy też z własnej winy, bo po rzucie wolnym z połowy boiska obrona tak nieudolnie i bez ikry trzykrotnie wybijała piłkę, że D. Domin dopadł ją będąc sam na sam z bramkarzem i dopełnił formalności. Do podsumowania przedstawionego na wstępie dorzucić wypada, że w tym sezonie już nie wylecimy niżej, ale przynajmniej uchrońcie się sami i uchrońcie innych od wstydu. Czy nie widzieliście ile było miejscowych kibiców na meczu? Powiedzcie sobie sami, czyja to jest przysługa? Czy jest to przypadek? Nie, to nie jest przypadek – jest to pokłosie Waszej piłkarskiej miernoty, Waszej bylejakości lub Waszego piłkarskiego „tumiwisizmu”! Kilka kolejek wstecz, gdy krytycznie się odniosłem do gry Żurawianki, jeden z młodych piłkarzy zapytał mnie: „Po co pan tu przychodzi, gdy pan nienawidzi Żurawianki? Wtedy odpowiedziałem, a teraz powtórzę: Dlatego przychodzę, bo szanuję Żurawiankę i jestem jej wiernym sympatykiem od wielu dziesięcioleci. Krytycznie odnoszę się do jej gry tylko po to, aby uzmysłowić zawodnikom ich powinności względem klubu, kolegów z drużyny oraz sympatyków i kibiców. Przychodzę i piszę po to, aby wtłoczyć w nich świadomość odpowiedzialności za los drużyny, za los klubu i opinię społeczeństwa wsi, w której się żyje. Dla mnie odbiór cytowanego wcześniej okrzyku kibica po ostatnim gwizdku sędziego dzisiejszego meczu jest nad wyraz wymowny.
